Ben al enige tijd in Sydney en ik vind het geweldig hier. Ik hou van Sydney, van de stad, een echte wereldstad, van de bezienswaardigheden, een ijsje eten bij Darling Harbour, gewoon ff lekker zitten bij
Cirular Quay en The Opera House en Harbour Bridge als uitzicht hebben, genieten van de zon, gewoon een boek in de park lezen, gewoon lopen door de stad maakt me al blij. Jullie kunnen dus wel voorstellen hoe leuk en
geweldig ik het hier vind. Met de bus naar de stad is zelfs leuk, want dan ga je met de bus over de Harbour Bridge
en kan je de stad van verte al zien. Maar natuurlijk moet er ook gewerkt worden....jaja ik hou hier niet alleen maar
'vakantie'. Anyway ik ben blij dat ik Brisbane verlaten heb!

Ik zal eens wat vertellen over een dag als au pair. Ik heb alle geluk in de wereld gekregen, want mijn au pair kids kunnen al om 5.30 in de ochtend wakker zijn. Ja je leest het goed. En met een beetje geluk is het 6.00 uur in de ochtend. En dan is het niet rustig wakker worden, nee, er wordt hard op mijn deur geklopt en
en de kids springen bij me in bed.....HELLO AND GOODMORNING! Dat was in het begin, nu proberen we dat de kids aan te leren dat ze pas uit bed mogen als iemand ze komt halen.....wiehoe, dat is dus pas om 6 uur als het dus mijn ochtend is. Misschien wel ff handig als ik wat over de au pair familie zelf vertel. De familie bestaat uit een vader, Richard, en een
moeder, Kirsten, (beide midden veertig) en samen hebben zij twee zoontjes. De oudste genaamd Wilson, leeftijd net 6 en de jongste Saxton, leeftijd 3 (januari). Beide kunnen echt lief en gehoorzaam zijn maar net als alle andere kinderen kunnen ze ook heel goed het tegenovergestelde zijn. Richard en Kirsten zijn personal trainers voor het joggen. Doordat zij
personal trainers zijn leven zij en de kinderen ook heel erg gezond. Zo gebruiken zij geen olie als ze gaan koken (non stiky pans),
is bijna 80% wat in hun voorraad kast en koelkast zit organisch, wordt er geen toetjes gegeten, mogen te kinderen niet te
veel zuivel eten, niet te veel fruit en met het eten mag er het maar liefst maximaal mr twee keer worden opgeschep (anders eten de kids teveel)
en als tussendoortjes is of groente of fruit.Je kan je dus voorstellen dat ik chocolade heel erg mis!!
Richard en Kirsten zijn dus bijna elke ochtend vroeg de deur uit en vaak in de avond ook en dan kom ik in beeld, want dan moet er iemand zijn en klaar staan voor de kids.

Na lekker 'rustig' wakker te zijn geworden is het vaak eerst een wasje draaien. De jongens helpen me een handje mee en daarna is het tijd voor een onbijtje. Zelf samengestelde muesli met melk.Voor mij met yoghurt. Na het onbijtje is het de vaatwasser samen uitruimen, vaak moet ik altijd dreigen als ze me niet helpen dat ik dan de rest van de ochtend niet meer met ze speel. Dan zet ik de kids aan een spelletje en maak ik lunch voor ze en maak de rugtas klaar voor school of voor de creche. Ondertussen is het dan ook een wasje afhalen en hangen. Dan is het tijd voor de jongens om zich om te kleden,
dit kunnen ze beide erg goed. De oudste heeft een uniform aan naar school. De jongste kan af en toe wel eens zeuren dat hij geen kleren heeft om aan te trekken, terwijl er een hele lade vol van is, dan hebben we het over een jongen
van drie, lijkt soms echt een meid,maar goed. Aankleden gaat dus ook niet altijd soepel, want jah spelen is toch veel leuker. Gelukkig helpt het
om tot drie te tellen en vaak weten de jongens dan wel hoe laat het is. Eenmaal aangekleed is tijd om de tanden te flossen (jah je leest het goed) en te poetsen. En dan, eindelijk, mogen ze dan met mij een spelletje spelen, want dat is toch
wel het leukste van alles. Dit doen we vaak tot een uur of acht, half negen, want dan is het tijd om naar de creche en naar school te gaan.
Op woensdag breng ik de jongens naar school/creche, alle andere dagen doen de ouders dat. Als de kids eenmaal de deur uit
zijn, dan is het mijn taak om de vuile vaat in
de vaatwasser te doen, stofzuigen en dat soort dingetjes, Afhankelijk wat voor een dag het is ben ik vaak tussen 9 en 11 uur klaar met werken in de ochtend.

Dan heb ik tot 4.00 uur de tijd om mijzelf te vermaken met iets. Vaak ben ik bezig of met werk zoeken, want ik heb ongeloofelijk veel vrije tijd, of ben ik aan het windowshoppen, want jah als au pair verdien je eenmaal niet zoveel dat je een kledingkast vol kan kopen of dat ik die paar killer heels kan kopen (het zijn er zoveel hier btw)
of ben ik ergens in de stad aan het genieten van het in Sydney zijn, geweldig he?. Dus mensen die mijn blog lezen, ken je mensen in Sydney, laat het ze weten, ik zoek een bijbaan en misschien kunnen zij wel niet helpen.

Rond vier uur is het dus tijd om de jongens weer te vermaken. Vaak zet ik ze dan voor de tv. Wat een uitkomst trouwens zeg de tv. Je zet het aan en er is stilte, stilte, stilte en ik kan lekker mn ding doen, zoals het avondeten maken. Vaak maak ik mr wat simpel, als het maar veel groente bevat. En gelukkig wordt het allemaal opgegeten. Ik heb de familie hier al kennis
laten maken met stampot en nasi goreng. Echte tafelmanieren kennen de jongens nog niet echt. De oudste wel, maar Wilson is soms zo moe, vervelend of wil graag aandacht, dat ik soms denk, dit kan echt niet. Maar jah, het tellen van 1 nr 3 bied dan weer een goede uitkomst of het dreigen van geen verhaaltje voor het slapen gaan, geweldig. Na het eten is het dan tijd voor een bad of een douche, tanden flossen en poetsen, pyjama aan en dan een verhaaltje in de
huiskamer, toilet bezoek, verhaaltje in de slaapkamer, weer een toiletbezoek, beide een luier aan, lekker knuffelen, ondertussen is het dan al 19.30 en is het echt tijd om de oogjes dicht te doen en te gaan slapen. Morgen weer een vroege dag!

Kirsten en Richard zijn lieve mensen en ik heb alle privacy in het huis, ik kan gewoon lekker mn ding doen en ik wordt niet behandeld als een slaaf, die alleen maar aan het huishouden of schoonmaken is, wat helaas in sommige families wel gebeurd. Hier heeft au pair een ander betekenis. Ik ben echt een onderdeel van de familie en zo wordt ik ook behandeld. (behalve dat ik niet met alle familie uitjes mee mag, mr dat vind ik niet erg) Wat dat betreft heb ik een goede keuze gemaakt om voor deze familie te kiezen en te 'werken'.

Verder ben ik mn draai nog aan het vinden hier in Sydney. Ik heb zoveel vrije tijd, vergeleken met andere au pairs, dat ik soms niet weet wat ik moet doen. Ik bedoel er is genoeg te doen hier in Sydney maar ik heb er niet altijd het geld
voor om wat te doen.Daarom dat ik op zoek ben naar een bijbaantje voor in mn vrije tijd. Verder spreek ik soms af met mensen die ik ontmoet heb in Stanhorpe en die ook verblijven in Sydney, altijd gezellig en probeer ik vrienden te
zoeken en te maken waar ik leuke dingen meekan doen en die in het zelfde schuitje zitten als mij, niet veel geld willen en kunnen uitgeven. Ik probeer zo nu en dan met andere au pair meiden af te spreken mr wil dit het liefst zo min mogelijk doen,de meeste meisjes zijn nog niet eens begin twintig! Geen behoefte aan!

Twee weken geleden heb ik bezoek uit Nederland mogen ontvangen. Mijn neef Marco en zijn verloofde Devina (toen nog zijn vriendin) zijn mij op komen zoeken in Sydney (zijn is Australische btw). Het was raar om hem weer te zien, maar meer omdat je niet in Nederland ben. Ook raar om Nederlands te spreken met iemand anders dan je vader, moeder of zussen. Maar het heeft me goed gedaan en heb een leuke tijd met hem gehad, het was vooral veel bijkletsen over van alles. Marco heeft ook wat lekkers voor mij vanuit Nederland meegenomen, lekkere pure hagelslag van De Ruijter (de beste) en mini stroopwafels, die ik in twee dagen op heb gegegten, zo lekker waren die. Ondertussen is mijn hagelslag ook op Dus bij deze Papa ani
en Tante Mimi nogmaals bedankt voor het lekkers. En mama, Borah, Leila en Ema voor de rest, jullie weten zelf wel wat ik bedoel.

Verder heb ik ook als vrijwilliger meegholpen tijdens de Australische Fashion Week hier in Sydney, twee weken geleden. In een woOrd GEWELDIG. Heel toevallig kwam ik op hun site terecht terwijl ik aan het surfen was op het internet, zoekend naar een baan. Ik zag dus dat je je als vrijwilliger kon aanmelden en ik dacht, waarom niet. Ik was net op tijd met het aanmelden, drie dagen voor sluitingstijd. Na de sluitingsdatum kreeg ik een email van ze binnen dat ze mijn aanvraag hadden ontvangen en dat
ik binnen 10 werkdagen iets te horen zou krijgen of ik wel of niet mocht meehelpen. Maar binnen 10 werkdagen kreeg ik niets te horen en had dus de hoop al opgegeven dat ik niet meer mocht meehelpen. Drie weken geleden kreeg ik dus in een keer een mailtje dat ze onder andere mij hadden uitgekozen om te helpen tijdens de Fashion week. Hoe geweldig is dit dan! Super super vet! Ik heb in totaal 1,5 dag meegeholpen. De eerste show was ook de beste, dat was namelijk die van Alex Perry. Ik heb tijdens
deze show de modellen meegeholpen met aankleden en om een setje te verwisselen. Niet veel spannends voor de vrouwen onder ons!
Maar het is leuk om te zien hoe alles backstage gaat, eigenlijk zoals je het ook op tv ziet. Haar stylisten, make-up artiesten, fotografen, journalisten en allemaal gaat het om de modellen en Alex Perry. En dan eindelijk begint de show bijna en is het tijd om je model aan te kleden, is het wachten tot ze de
catwalk op mag, wachten tot ze terug komt en dan zo snel mogelijk de eerste outfit uittrekken en het volgende outfit aantrekken, zonder dat je de make-up en haar verpest! En dat eigenlijk, is alles wat ik heb moeten doen, niet echt veel dus. Na de show is het dus opruimen, alle kleding in plastic zakken en je taak zit erop en is het weer richting huis. Maar ow zo leuk om mee te maken,
mooie jurken aan te raken, allemaal bekende modellen te zien (wat ik achteraf pas wist) en een zelf samengestelde goody bag mee
nr huis meenemen!
En voor de vrouwen onder ons.....niemand is perfect. Zelfs de modellen die ik heb gezien niet en dat zijn er heel veel. Sommige modellen
hebben echt een pedicure nodig, ik heb modellen gezien met cellulitus, ik heb modellen gezien met striemen, ik heb ze zelfs gezien met een klein zwembandje en modellen met puistjes (jah make-up doet echt wonderen). Ze lijken perfect mr dat zijn ze niet, geloof mij mr, ik heb het allemaal van dicht bij mogen zien.


Tot zover mr weer over mijn leventje in Sydney, het stelt niet veel voor, mr nu weten jullie wat ik allemaal uit spook aan de andere kant van de wereld, niet veel bijzonders dus. Ik zeg tot snel mr weer

XOXO