Ambon Ambon....Mijn eiland, je wordt er zo blij en gelukkig van als Ambon al vanuit het vliegtuig te zien is. Enthousiasme en opwinding voel je door je lichaam en je gezicht heeft de breedste glimlach. Dan landt je en zet je voet op bodem en je voelt je als een van de gelukkigste mensen op de wereld en je denk....eindelijk ben ik weer in Ambon, mijn eiland!

Lekker eten, veel gezelligheid, veel lachen en veel familie. Het was een verrassing voor iedereen van familie dat Ema en ik kwamen en iedereen was verrast ook. Onze nicht Ingrid heeft ons van de airport opgehaald. Het is ongeveer een uurtje rijden naar Amahusu, het dorp, waar de familie van mijn oma, van mijn moeders kant woont en waar we bleven slapen. Iedereen was verbaasd om ons te zien. Het meest verbaasde en verraste was toch wel mn zwangere nicht Nova. Ze hoorde me stem en begon te springen met haar 8,5 maanden zwangere buik en haar geluk kon niet op. Wat is het leuk om iedereen na vier jaar te zien en wat een gezelligheid en gelach heerst er altijd in Amahusu. Ook hier in Amahusu is de familie lief, aardig en hebben zij het beste voor ons voor. Waar we heen willen, kunnen we heen, wat we willen zien, kunnen we zien en wat we willen eten krijgen we ook. Heerlijk!

Na aankomst was het dus niet rusten, maar gelijk langs iedereen gaan, wat drinken en volgepropt worden met hapjes. Tjah je bent nu eenmaal op Ambon. En dat betekent eten eten eten  Na een lange nachtrust, want op een gegeven moment ga je de moeheid wel voelen, zijn we de volgende dag Ambon Kota (Ambon Stad) ingegaan, samen met onze nichten. Het valt me op dat sommige straten heel schoon wordt gehouden en sommige delen van de stad gewoon echt vies zijn. Zoals overal in Indonesie, kan het ook hier in de stad behoorlijk stinken. Komt door de open riool en door al het afval wat men gewoon op straat gooit. Soms zijn er gewoon plekken in de stad waar ik niet wil lopen, zo vies dat het er is. Dan heb ik het over de bus terminal en de mardika markt. Ik ben niet vies van alles, maar dit gaat me
echt te ver. Stank en veel afval bij elkaar, mensen die me kennen weten dan wel dat het er dan erg aan toe en ook echt vies is. Na een bezoek aan de kapper, jah mn haar had echt weer een model nodig en de kapper heeft er best veel vanaf geknipt, zijn we wat gaan drinken en ijs gaan eten. Nog altijd bent ik verbaasd en verrast om de rare en gekke combinaties die men hier maakt en eet (heel indonesie). Ik eet en drink alles wat me bekend voor komt en waarvan ik weet wat het is. Dus manga jus, maar ook omdat het lekker is en in Europa is het niet te krijgen en als het te krijgen is, is het lang niet zo lekker als
op Ambon. Cendy, mijn nicht, had zin in Es Katjang Mera. Dit is dus gewoon koude bruine bonen met geschaafde ijs erop. Met andere woorden je eet gewoon koude bruine bonen soep. Grappig toch, maar mij zie je het niet eten

Op heel Ambon heeft men nu ook heel veel last van stroomuitval. Ik bedoel dan niet af en toe maar meer dan 1 keer dagelijks. Dit komt omdat de algemene generator niet meer helemaal 100% doet en dus niet heel Ambon tegelijke tijd van stroom kan voorzien. Dus het gaat elke dag zo van, nu krijgt dit gedeelte van Ambon stroom en dat gedeelte niet. Nu is het tijd om te switchen en nu krijgt het andere gedeelte van Ambon stroom en dit gedeelte weer niet. En het is elke dag een verrassing wanneer je stroom hebt. Dit kon dus 'snachts zijn en de middag maar ook de ochtend en de avond. Heel irritant kan ik je zeggen. En jah als het avond is en de stroom valt uit, dan is het ook echt pikke donker, een zaklamp is dan ook echt handig. En geen stroom betekent soms ook geen tv. Dan is het echt killing time en bedenken wat je dan gaat doen, vaak is het dan gezellig bij elkaar zitten, thee drinken en jezelf volpropen met hapjes of gewoon lekker slapen want jah wat moet je anders.

Verder heb ik deze keer ook meer van Ambon gezien dan de vorige keer, maar ook andere dingen. We bleven deze keer natuurlijk ook wat langer, dus ook meer tijd om iets te doen en om dingen te zien.

We hebben nu ook gezien hoe Sopi wordt gemaakt en natuurlijk hebben we er ook van geproefd. Ik vind er niets lekkers aan. We zijn naar Kusu2 gegaan waar oom Jan woont en waar sopi wordt gemaakt. Sopi is dus alcohol dat men zelf maakt van een bepaald soort boom. Er zit zoveel alcohol in dat men niet eens weet hoeveel procent alcohol erin zit. Onze nicht Anna uit Jakarta vroeg erom en voor ons geen probleem om dit te halen, want dan zien we ook nog eens wat. Kusu2 is een kampong wat in de bergen ligt, als je van Ambon Kota de bergen in rijdt, en als je eenmaal bij het huis van oom Jan bent, dan is het uitzicht mooi, mooi, mooi. Boven op een berg, een paar huizen maar, veel groen en een uitzicht over Ambon Kota en de baai. Heel rustgevend, geen drukke verkeer en alleen de natuur die je hoort. Als je nog ff verder de naar boven loopt, kom je een hutje tegen waar men dus sopi maakt..... bijna pure alcohol met andere woorden.

We hebben ook een familie picknick gehad. 4 gezinnen(opa/oma,kinderen met aanhang en kleinkinderen) en wij. Wat een gezelligheid was dit. En wat lief dat iedereen dit voor ons wilde doen. Er was een grote bus gehuurd waar we met zn allen in konden, en op daar gingen we dan naar Liang, waar we op het strand gingen picknicken. Elk gezin had wat klaargemaakt. Dat alles bijelkaar was dus een lekkere maaltijd. Voor mij was de keuze niet moeilijk en ik heb mn buik rond gegeten met Kohu2 en kasbi. Hmmmm lekker, al zit je vol, toch denk je, nog een beetje. Want jah, wanneer eet je weer lekkere kohu2. Daar kan ik lang op wachten. Na het eten lekker zwemmen en met de prauw het water op. Wat is het strand en de zee hier mooi. Het strand is mooi wit en het water is mooi blauw en in de verte zie je dan het eiland Seram. Een paar dolfijnen en het plaatje is compleet.

We zijn een middagje naar Seri geweest, met de bedoeling om het water op te gaan met de boot, maar omdat het hard waaide en regende zijn we lekker langs het strand gaan wandelen en de rotsen op in Seri. Genieten van het mooie natuur en schelpen zoeken op het strand. Wat is de zee krachtig als het zo hard waait. Het is mooi om te zien. Na de wandeling zijn we nog naar Namalatu geweest en hebben we daar roejak, pisang goreng en kasbi goreng op. Lekker, na zo’n wandeling.

Ook zijn we eindelijk naar onze eigen Kampong geweest, Hative Besar. Met de boot zijn we naar de andere kant van de baai gegaan. Eenmaal aangekomen in Poka, is het niet meer ver naar Hative Besar. Het grappige op Ambon is, als je iemand zoekt in een Kampong, dat je er gewoon heen kan rijden, ff rond vraagt naar de persoon naar wie je op zoek ben en niet veel later heb je die persoon gevonden. Iedereen kent iedereen.

Verder zijn we ook naar Santai Beach en Natsepa Beach geweest. Hebben we een warm water bron in Tulehu bezocht en daar onze voetjes in laten baden. Hebben we veel rondgereden, gewoon lekker in de auto zitten en je raampje uit te kijken. Wat een mooie uitzichten heeft Ambon. En soms is het uitzicht precies zo, zoals alle opa’s en oma’s vertellen en wordt je toch wel een beetje emotioneel.

Ook zijn we naar het eiland Saparua geweest, samen met Ingrid en haar vriendin tante Tjie. 'S ochtends heen met de boot vanaf Tulehu (Ambon) en dan 45 minuten later ben je op Saparua. Als je aankomt op Saparua dan heb je aan de linkerkant van de steiger het dorp Porto en aan de rechterkant het dorp Haria. Wat veel ojeks (scooter taxi) en busjes staan er om de mensen van de boot op te wachten om te vervoeren. En iedereen doet zn best om maar mensen te vervoeren. Blijft grappig om te zien, want voor ons zijn alle ojeks en busjes het zelfde. Maar de mensen hoor je schreeuwen; dit busje, dit busje, dit busje is beter hahaha. Na wat gerust en gegeten te hebben bij een tante die in Saparua Kota woont, hier bleven we ook overnachten, heb je weer genoeg energie om de hele dag op pad te gaan. Op Saparua heb je behalve de busjes (een soort openbaar vervoer) verder geen auto's die er rondrijden. Alles wordt dus gedaan met de scooter. Dus zo gingen wij ook op pad, met de ojek. Vanaf Saparua Kota zijn we nr Noltoh gegaan (van zuid naar noord) En van Noloth naar Ouw (zuid-oost) En van Ouw weer terug nr Saparua Kota. Wat is het eiland mooi, blauwe zee, witte stranden, veel groen en niet veel afval. En de zon scheen ook, dus dan is alles nog mooier.
We hebben mooie stranden bezocht, veel dorpen gezien, een warm waterbron, een grote en een kleine. De kleine warm waterbron, daar kan je lekker je voeten in badden. Maar de grote is zo heet, dat dat niet gaat, tenzij je sate kaki wil We hebben de Indonesische en de Nederlandse fort van de oorlog tijd bezocht. En aan het eind van de dag nog lekker gezommen aan een mooie strand bij benteng Duurstede. Zwemmen doet men hier in de Molukken zo laat mogelijk, als de zon bijna weg is. Dan is de kans dat je heel bruin wordt namelijk kleiner. Jaja, een witte huid is hier nog altijd het ideaal beeld. Men vind dan ook dat ik veel te bruin. Een mooie zonsondergang sloot de dag af. Wat me erg opviel hier op Saparua was dat er best wat blanke toeristen zijn. Ik weet niet maar het blijft grappig om te zien, blanke toeristen.
De volgende ochtend zijn we vroeg opgestaan om gelijk naar de markt te gaan (lekker kering nog wel, kan je voorstellen, ik gelijk na het opstaan de markt op hihihi) om inkopen te doen, voor de mensen in NL en voor onszelf. Wat is de markt schoon als je die vergelijkt met die van Ambon Kota en het is leuk om er te lopen. Er wordt van alles verkocht, sagu, sagumeel, kanarie, verse groente, bruine suiker en nog veel meer lekkers. Weer terug, was het snel ontbijten en douchen, spullen inpakken en weer richting Porto/Haria te gaan om de boot weer terug te nemen nr Tulehu, Ambon. Dag Saparua, wat ben je mooi.

Ambon is een mooi eiland, maar dat vind ik waarschijnlijk omdat het mijn eiland is. Er is veel moois te zien. Je hebt er mooi stranden, veel groen en het eiland is rijk aan specerijen, groenten en fruit.
Tergelijke tijd vind ik Ambon stad, het vieste wat ik ooit gezien heb. Er ligt zoveel afval, men onderhoudt niet veel, het stinkt en liefst loopt je er niet rond. Hoe raar kan het zijn, dat een eiland twee gezichten heeft, mooi en vies tegelijke tijd. Hoe verder je van de stad vandaan bent, hoe schoner het eruit ziet en hoe mooier het eiland wordt.
Buiten dit, blijf ik van mijn eiland houden en kom ik er graag weer terug, wanneer dat zal zijn mag Joost weten. Een ding weet ik wel Ambon zie ook een keer weer terug.

Tot snel allemaal, snel weer een update van mij

XOXO